De journalistiek in, waarom? Drie eerstejaars studenten: ‘Ik wil mensen leren kennen door middel van verhalen’

De opleiding Journalistiek in Utrecht is nog altijd zeer populair. Waarom willen de studenten de journalistiek in en waar hopen ze terecht te komen? We vroegen het aan drie eerstejaars. 

Floortje Hoogkamer (17 jaar)

‘Cijfers interesseerden me altijd, daarom overwoog ik een opleiding in business. Maar mijn docent Nederlands op de middelbare school zag mij helemaal niet in de sector werken. Toen vielen er wel wat puzzelstukjes op z’n plek. Ik ben creatief en ging daarom naar kunstopleidingen kijken, maar dat paste niet bij me. Zo kwam ik uit bij de journalistiek, het is creatief en je kan veel zelf doen. Ik schreef altijd al poëzie, maar dat hield ik altijd voor mezelf. Het is dus wel een sprong om nu dingen te schrijven die online komen. Dat is een nieuwe ervaring, maar ik vind het heel leuk.

Journalistiek is een maatschappelijk beroep. Het brengt nieuws naar mensen en je kan er veel mee creëren, iets maken waar de samenleving iets mee kan. Je staat dicht bij de burger en dat doet me goed. Ik kijk elke ochtend het NOS-journaal, dat deed ik ook al vóór mijn studie.

Ik hoop dat de opleiding me leert om meer risico te nemen in wat ik maak. Je hoeft het niet altijd netjes te houden, je moet ook kijken wat er beter kan in de maatschappij en hoe je dat kan overbrengen. Ik heb veel met onderwerpen als politiek en het klimaat, daar geldt dat zeker.

Na mijn opleiding wil ik misschien politiek verslaggever worden. Ik ben niet erg georiënteerd op een medium, maar ik vind schrijven wel erg fijn. Dus het zou een krant kunnen worden. Maar stel dat ik het tijdens de opleiding opeens heel leuk vind om voor de camera te staan, dan sta ik ook open voor televisie. Je komt zoveel nieuwe werelden tegen op de school, ik kan overal van gaan proeven.’

Gert Barnhoorn (19 jaar)

‘Volgens mijn ouders zei ik al dat ik sportverslaggever wilde worden toen ik vier jaar was.

Dus toen ik een vervolgstudie moest kiezen, dacht ik: nu moet ik het gewoon gaan doen.

Momenteel doe ik voor de gemeente verslag van de wedstrijden van vijf voetbalclubs in Katwijk, voor de lokale zender. Dat is op vrijwillige basis. Dankzij dat baantje doe ik ook dingen voor voetbalclub Quick Boys, ik spreek samenvattingen in of doe het live commentaar voor de livestream. Tot zover heb ik geen negatieve reacties gekregen.

De laatste jaren gebeuren er leuke dingen in de sport. In de Formule 1 worden bijzondere races gereden, het voetbal is goed. De commentator kan een andere dimensie geven aan een wedstrijd. Vooral Engelse commentatoren zijn daar goed in, zij maken een doelpunt mooier. Wytse van der Goot doet dit bijvoorbeeld ook heel enthousiast. Daardoor zit je meer in de wedstrijd en is er meer beleving.

Ik hoop op de opleiding meer te leren over interviewen, de dingen die je daarbij wel en niet moet doen. Maar ook hoe je een goed artikel kunt schrijven. Tot nu toe vind ik alles wat we leren wel leuk.

Na mijn opleiding hoop ik in de sportjournalistiek te kunnen gaan werken. Ik twijfel een beetje tussen voetbal en F1, maar de kans op werk is groter bij het voetbal. Dus ik denk dat ik me daarop wil richten. Daar ben ik natuurlijk ook al mee bezig in Katwijk. Ik zie mezelf wel bij Ziggo of ESPN werken, niet bij de NOS. Daar moet je wel wat politiek correcter zijn, dat ben ik niet.’

Wafae Hammoudi (20 jaar)

‘Op de middelbare school merkte ik dat ik mensen heel interessant vond, ik overwoog daarom eerst iets met psychologie te gaan doen. Maar je kan mensen ook leren kennen door middel van verhalen. Zo kun je nieuwe dingen leren én informatie doorgeven. Daarom kwam ik uit bij journalistiek.

 Ik heb eerst de opleiding Mediaredactiemedewerker op het Mediacollege in Amsterdam gedaan, een soortgelijke opleiding maar dan breder en op mbo-niveau. Toen ik daar zat, wist ik al dat ik naar het hbo wilde. 

Tegenwoordig komt het nieuws via social media bij ons, het is daardoor ook makkelijker om mensen en culturen te ontdekken. Ik vind dat Vice dat heel tof doet. Zij maken bijvoorbeeld interviews op YouTube met mensen met verschillende culturen en achtergronden. Ze maken mooie verhalen over onderwerpen die je niet altijd verwacht. Ik kan me een verhaal herinneren met een meisje die al vanaf jonge leeftijd in de prostitutie werkte, en een gesprek met een drugsbaron. Ze waren allebei heel open over hun leven en hoe ze in dat wereldje terecht waren gekomen, dat was heel interessant. 

Op het Mediacollege heb ik leren schrijven, filmen, editten en met audio gewerkt. Op het hbo hoop ik meer inhoudelijke informatie te krijgen en dieper in te gaan op onderwerpen. Ik wil ook graag een minor doen over film, al denk ik niet dat ik zelf voor de camera wil staan, maar zeg nooit nooit. Ik wil ook graag leren hoe je iemand het beste kan interviewen over een gevoelig onderwerp. Hoe je als journalist een verhaal goed kan overbrengen en humaan blijft, zodat de geïnterviewde met een goed gevoel naar huis gaat.

Ik weet nog niet waar ik wil werken na de opleiding. Ik vind Vice heel interessant, maar ik zou het ook leuk vinden om freelancer te worden. Dan kan ik zelf bepalen wat ik wil doen en maken, en waar ik het wil aanbieden. Dan heb ik meer variatie.’ 

Vader was woordvoerder, dochter werd onderzoeksjournalist: ‘We waren het vaak gezellig oneens’

Eeva Liukku (Vers Beton) gelooft in uitspreken waar je voor staat, broer Antti (AD) doet aan ‘neutrale’ journalistiek