Regiosamenwerkingen zijn in de praktijk vaak nog moeizaam en blijven een punt van aandacht in zorgland. Zorggroep Zorroo uit Oosterhout bewijst dat het wél kan. Dankzij een effectieve regiosamenwerking is er een goede verbinding tussen de Praktijkondersteuning Huisarts (POH) GGZ, POH Somatiek en de Generalistische Basis GGZ (GBGGZ). Hoe hebben ze dat gedaan?
"Het ondersteunen van huisartsen is ons hoofddoel, maar we willen de hele Geestelijke Gezondheidszorg binnen de eerstelijnszorg bedienen", legt directeur Daan Kerklaan uit. "Door het simuleren en ondersteunen van de samenwerking kunnen we hopelijk ook mensen binnen de eerstelijns houden in plaats van hen te moeten verwijzen. We hebben weleens de neiging om te snel naar specialistische zorg te kijken, maar een groot gedeelte van de kennis en knowhow is binnen de eerstelijn aanwezig." Specialistische zorg is vaak iets verder van huis. "Ons streven is om patiënten dicht bij huis te laten blijven." Dat is vaak goed mogelijk als het juiste (online) hulpmiddel dan wel zorgverlener wordt ingezet.
Uitgangspunt
Om de regiosamenwerkingen verder te versterken en dit idee verder uit te werken, keek Zorroo eerst naar de bestaande samenwerkingen en relaties. "Het uitgangspunt daarbij: wat is al aanwezig en wat is er nog niet of in nog onvoldoende mate aanwezig? Alles wat ontbrak hebben we gecreëerd of aangevuld." Belangrijk daarbij is om feeling en contact te houden met die samenwerkingspartners, ook als zaken door de partners op een andere manier worden aangepakt, aldus Kerklaan.
De partijen waar de zorggroep nu mee samenwerkt zijn huisartsen, eerstelijns psychologen, psychosomatische fysiotherapeuten, psychiaters, verslavingsconsulentes, zorgverleners van de GGD, mensen uit wijkteams, Indigo en maatschappelijk werkers. "Iedereen is betrokken bij deze ontwikkelingen, ook de wijkteams. Daarnaast zijn we de hulp voor jeugd aan het ontwikkelen. Dat is een nieuwe tak van de sport", zegt Kerklaan. "Momenteel zijn we in gesprek met de gemeentes, POH Jeugd, kinderpsychologen, kinderpsychiaters, gedragstherapeuten en de GGD."
Implementeren en uitbouwen
Bij de start van zo'n proces is het volgens Kerklaan belangrijk om samen te kijken wat voor e-health je wilt gaan inzetten. "Wat is je doel en wat wil je ermee bereiken? Vervolgens moet je het echt gaan doen. Trainingen uitzetten, mensen aanspreken, herhalen wat je gaat doen, een platform maken." Zo'n platform en werkwijze implementeren is één, maar alles uitbouwen en in stand houden is een lastigere taak, aldus Kerklaan. "Je ziet mensen niet elke dag, dus de samenwerking is op afstand. Je moet het monitoren, terugkoppelen, het contractueel goed neerzetten. Het is een proces, dat eigenlijk continu onderhoud vergt."
In Nederland wordt best veel tijd besteed aan het implementeren. En vaak denken we dat het daarna wel vanzelf gaat, aldus Kerklaan. "Daarom zijn de resultaten vaak teleurstellend. We willen bij Zorroo naar een 30 procent inzet van e-health. Dat is bij ons een behoorlijke opgave. We zitten nu tussen 20 en 25 procent. Bij POH GGZ halen we de 30 procent al wel, maar bij de psychologen is het weer wat lager. Bij deze groep is lastiger om de 30% te halen."
Volgende stappen
Vorig jaar deed Zorroo tevredenheidsmetingen onder cliënten, om te peilen hoe ze de behandelingen vonden. "Er was een hoge tevredenheid bij de blended vorm van zorgverlening, deels face-to-face en deels e-health. Dat heeft ons gesterkt om het verder uit te breiden." Inmiddels wordt nagedacht over verbeterstappen. "We zijn nu bezig met het analyseren van de data en daaruit blijkt dat hele registreerproces nog niet volledig is. Het structureel inzetten van de vragenlijsten van cliënten is nog geen gemeen goed. Voor ons is dat echt een speerpunt in 2018. Daarnaast zijn we ook met nieuwe onderdelen bezig en kijken we welke nieuwe vormen we kunnen inzetten."
Kerklaan vindt het belangrijk om te blijven kijken naar de wijze waarop Zorroo ehealth wil blijven inzetten. "We willen cliënten ook al eerder kennis laten maken met ehealth, niet halverwege een behandeling maar eigenlijk al vanaf het begin. Daarnaast proberen we sinds vorig jaar samen met tweedelijns instellingen de stabiele patiënten naar een eerstelijnssetting te begeleiden, binnen de chronische module. We hebben een verpleegkundig specialist die de transitie ondersteunt en monitort. Daar zit nog veel ruimte en mogelijkheden."